Als door een wesp gestoken reageerde ze. Haar gezicht liep rood aan en haar ogen schoten vuur. De hitte kwam vanuit haar tenen omhoog en die energie moest eruit. Het leek op de eruptie van een vulkaan.
Het borrelde al een tijd in haar. Een gevoel van onrust, onvrede, spanning. Ze was zich er niet zo van bewust, maar het was te merken aan het korte lontje dat ze had. In ieder geval de rest van haar omgeving merkte dat wel.
En toen ik haar vertelde dat ik er niet bij kon zijn en ze het alleen moest doen, toen kwam de uitbarsting. Wat al tijden borrelde onder het oppervlak, kwam er nu uit. "Jij bent er ook nooit voor mij. Ik sta er altijd alleen voor."
De aanval. Het verwijt aan mijn adres. De spanning was hoog opgelopen en voelbaar in de lucht. Ik schrok en was een tijdje stil. Ik begon mij te verdedigen met "ja, maar...". Dat gooide nog meer olie op het vuur. De volgende serie van verwijten volgde. Nu mijn verdediging niet het gewenste effect had, koos ik voor de tegenaanval. Daar had ze helemaal geen zin in en ze verbrak het contact en vertrok. Verbinding verbroken. Stilte in de storm.
In het contact met de ander kan het zomaar gebeuren dat je iets zegt dat de ander raakt. Zonder het te bedoelen, zonder het te verwachten. Je schrikt dan en de spanning in je lijf neemt direct toe. Dan neemt je overlevingsinstinct het over en reageert direct. Dit instinct kiest voor vechten, vluchten of bevriezen. In het voorbeeld aanvallen, verdedigen, stil zijn, terugtrekken.
Herken je dit en zou je anders willen reageren als het spannend wordt in het contact? Hoe je dat doet, dat ontdek je in de basistraining 'Communiceren doe je zo'. De eerstvolgende start op 29 oktober in Houten. Klik hier voor meer informatie en aanmelden.
